Gertrude Jekyll
róża angielska; synonim: AUSbord, odmiana Davida Austina z 1986 roku.
Krzyżówka dwóch wspaniałych odmian: Wife of Bath x Comte de Chambord.
Zaczyna kwitnąć jako jedna z pierwszych róż w ogrodzie, w drugiej połowie maja, latem powtarza dość obficie choć z małymi przerwami. Pąki ma małe i kuliste, kwiaty płaskie, duże, pełne, różowe, bardzo mocno pachnące, w kształcie rozety i w stylu róż historycznych. Róża samoczyszcząca – płatki same opadają po przekwitnięciu.
Można prowadzić ją jako krzew o wys. ok. 1,5 m lub podwiązywać przy obelisku lub innej podporze, co daje nam 2-2,5 m różę pnacą Gertrude Jekyll Climbing. Jest zdrowa i odporna na niesprzyjające warunki siedliskowe oraz dobrze znosi półcień. Mimo wszystko warto zapewnić jej minimum 6 godzin słońca dziennie. Rośnie dość szybko, pokrój wzniesiony przewieszajacy. Jednak na zadowalające efekty kwitnienia trzeba poczekać 2-3 sezony aż krzew się zagęści i osiągnie odpowiednią wysokość. Dobrze wygląda na rabatach mieszanych w stylu angielskim, w połączeniu z lawendą, szałwią i lilią białą. Odmiana nazwana na cześć sławnej, angielskiej projektantki ogrodów Gertrudy Jekyll.
Duży plus tej odmiany to wczesne kwitnienie (czasami połowa maja) i silny zapach róż historycznych.
Minusem są szybko opadające płatki i blednący kwiat w miarę przekwitania.
Odmiana wystarczająco odporna na polskie warunki klimatyczne. Strefa mrozoodporności 4-9 USDA. Zimuje dobrze bez okrycia w moim ogrodzie we Wrocławiu.
Pnąca Gertruda osiąga ponad 2 m wysokości. Cięcie wiosną minimalne, boczne pędy na 3-5 oczek. Pędy główne nie są cięte. Rośnie w ciepłym miejscu osłonietym po obu stronach ścianami budynków.
Kolejna przedstawicielka pnących austinek obok takich róż, jak: Graham Thomas czy The Pilgrim, która daje w polskim klimacie zadowalające efekty. 🙂
Rozarium 